W dniach 6-8 grudnia odbyły się rekolekcje adwentowe Wspólnoty.
Był to czas zatrzymania, pytań oraz czas bycia razem. 🙏
Tematem rekolekcji były słowa Psalmu 86,11 „Naucz mnie Panie Twojej drogi, abym chodził w Twej prawdzie”.
W piątkowe popołudnie wspólnie przyglądaliśmy się temu, jak różne są drogi naszego życia. Jedne są proste i szerokie, inne wąskie i kręte, z góry i pod górę, asfaltowe lub kamieniste. Wszystkie jednak prowadzą do jakiegoś celu, na wszystkich są znaki, które pomagają, ostrzegają, nakazują lub informują. W dostrzeganiu tych znaków pomagają nam inni, we Wspólnocie wspierają nas w tym nasi przyjaciele.
Po wieczornej mszy świętej pojawił się niespodziewanie pomiędzy nami tajemniczy Gość z niespodzianką.
Drugiego dnia wędrówki „wybraliśmy się do Zakopanego”. 🙂
Spotkaliśmy tam Gaździnę, która przyjmuje turystów na nocleg. Wspólnie z Gazdą Jankiem opowiedzieli nam o górach, jak również o trudnych górskich szlakach.
Pięciu turystów postanowiło tego dnia ruszyć w drogę, każdy z nich wybrał jednak inny szlak.
Grażynka wybrała czarny szlak na Rysy. Marcin ruszył na Krupówki. Ola odważnie wybrała Giewont. Mati wybrał Kościeliską, która choć nie jest wysoko, to jednak jest daleko.
Mogliśmy zauważyć, jak każdy z nas kroczy inną drogą przez życie. Jeden jest ojcem czy mamą, inny wujkiem czy ciocią, jeden pracuje w szpitalu, inny w ZAZie, ktoś znowu pięknie śpiewa, a ktoś maluje. Każdy ma swoją drogę, którą podąża do celu. Dla nas tym celem jest Bóg.
Następnie podczas spotkania w grupach podzieliliśmy się swoim doświadczeniem i zadaliśmy sobie pytanie: Jaką drogą idziesz?
Popołudnie spędziliśmy warsztatowo.
Warsztat muzyczny opracował piosenkę na instrumenty perkusyjne.
Na warsztacie plastycznym ruszyła produkcja bombek. Inni wyruszyli w drogę na spacer.
Wieczorem odbyło się nabożeństwo pokutne podczas którego była możliwość skorzystania z Sakramentu Pojednania.
Rozważaliśmy również, jakie ślady zostawiamy po sobie na drodze życia?
Kazanie podczas Eucharystii rozpoczęło się scenką. Usłyszeliśmy, znaną wszystkim, historię pana Hilarego, który szukał okularów: Biega krzyczy pan Hilary: „Gdzie są moje okulary”…
Był bardzo zdenerwowany, wpadł w panikę, chciał wzywać policję. Jednak okazało się, że ma je na własnym nosie.🙂
Niekiedy zachowujemy się tak, jak Hilary, szukamy Boga, myślimy, że nie ma go w naszym życiu, że Go zgubiliśmy. A Bóg jest zawsze blisko nas. Bóg Jest.
Pan Hilary zobaczył, że ma okulary na własnym nosie, kiedy spojrzał w lustro.
Takim lustrem dla nas jest drugi człowiek, wspólnota. To Oni pomagają nam dostrzec Boga, oni nam Go przynoszą, i w Nich możemy Go dostrzec.
Następnie podczas pogodnego wieczoru odbyliśmy wspólnotową wędrówka. Wspominaliśmy wydarzenia i przygody, jakie przeżyliśmy ze Wspólnotą.
Niedziela rozpoczęła się podsumowanie rekolekcji podczas dzielenia w grupach, po czym spotkaliśmy się wszyscy razem na Mszy Świętej w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia N.M.P. Modliliśmy się za wszystkie wspólnoty, za kapłanów i za jubilatów.
Pragniemy wyrazić również ogromną wdzięczność Kapłanom, którzy w tym czasie towarzyszyli nam i posługiwali. Księża: Tomaszu, Andrzeju, Macieju, Wojtku i Rafale – dziękujemy za Waszą obecność nie tylko teraz, ale każdego dnia. 🙂🙏💙
