W drodze do Kalwarii Zebrzydowskiej 4-6 maja 2018. 40 lecie wspólnot „Wiara i Światło” w Polsce.
Przedstawiciele pięciu szczecińskich wspólnot: Nadzieja, Promienni Apostołowie, Rodzina , Świetliki i Zorza ,pod przewodem Romy z Wiktorem ,wybrali się 4 maja 2018 autokarem z pielgrzymką do Kalwarii Zebrzydowskiej aby wspólnie z innymi wspólnotami świętować 40 lat istnienia ruchu wspólnotowego „Wiara i Światło” w Polsce. Historycznie pierwsze wspólnoty pojawiły się kolejno: 1978 – we Wrocławiu i Warszawie, w 1981- w Krakowie, 1983 – w Szczecinie.
W Szczecinie inicjatorką pierwszej wspólnoty /1981-1983/ była Anna Dorożyńska, wówczas studentka pedagogiki specjalnej. Dołączyli do niej przyjaciele: Marek -mąż Anny, Ewa Jaroszewicz / póżniej po mężu: Rozkrut /, Arek Więcko, Miśka /po mężu: Lipowicz/, Wojtek Kozub/późniejszy kapłan/, Andrzej Rozkrut, Krzysztof-baptysta. Niedługo potem dołączyli: Marzena Bossy/po mężu: Więcko/,Teresa Wojtkun, Ewa Frączyk / po mężu: Żuk/.
Do Kalwarii Zebrzydowskiej zjechało ponad 100 wspólnot z czterech prowincji. Przybyli goście: biskup Henryk Ciereszko, kapelan krajowy ruchu „WiŚ”, o.Izaak z Kanady , kapelan światowy „WiŚ”, Ghislain z Francji, b.koordynator międzynarodowy z Paryża. Pojawili się też przyjaciele i kapłani – weterani ruchu: m.in. Marcin Przeciszewski, wówczas student historii UW, Piotr Wierzchosławski, student polonistyki UAM ks. Tadeusz Isakowicz- Zaleski /wówczas kleryk/. Świętowaliśmy w sobotę od rana na placu przed wejściem do kompleksu kalwaryjnego, którym opiekują się ojcowie bernardyni. Była stała ekspozycja zdjęć z życia wspólnotowego, relacja zdjęciowa na telebimie inscenizacje, piosenki, przemowy, spotkania w kuluarach „po latach” niewidzenia, eucharystia, wspólna modlitwa. Wyjątkowe w tym wszystkim były wspólne tańce w wykonaniu wszystkich uczestników pod kierownictwem niesamowitego didżeja z Gorzowa. Szczecińskie wspólnoty zaprezentowały inscenizację „Powołanie do wspólnoty”, w reżyserii Marty i Ani, a na scenie Grażynka z Zespołu Piosenki Naiwnej wraz z pozostałymi grajkami zaśpiewała piosenki zespołu: „Życie jest piękne”, „Wola Twoja”.
Zatrzymane myśli podczas wystąpień:
– Marcin Przeciszewski – podkreślił, że kościół rzymskokatolicki posiada 3 wielkie skarby: wspólnotę, eucharystię i ubogich. Ruch „Wiara i Światło” ze względu na obecność „ulubieńców” Boga-osoby z niepełnosprawnością intelektualną, stanowi ciągle niedoceniany w Kościele skarb…
– ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski – zaznaczył, ze we wspólnocie „WiŚ” doświadczył na samym początku głęboko żywych relacji z jakimi nie spotkał się nigdzie wcześniej.
Widziane w kuluarach (na pocieszenie):
Wspólnoty starzeją się –nic dziwnego skoro najstarsze mają za sobą około 40 lat wspólnego przebywania, a następców za bardzo nie widać. Dało się zauważyć wyjątkową wspólnotę z Warszawy w której podstarzałym już „Muminom” towarzyszyła liczna grupa młodych przyjaciół. Nie oglądając się na program , wieczorem zafundowali we własnym gronie „pogodny wieczór’ przypominając weteranom, stare , dobre czasy wspólnotowego entuzjazmu! Podobno zaczęło się od Krzyśka , który przyprowadził raz ze sobą na spotkanie dwie ładne dziewczyny… A potem poszła fama po Warszawie, że we wspólnocie „WiŚ” są fajne …dziewczyny. Znowu powraca pamięć początków. Też tak bywało!!
Oprac. Arek